De eerste week

Hey Folks,

Ik zit hier in ons computerhokje een nieuw bericht voor jullie te typen. Ik kan alleen 's avonds en in het weekend gebruik maken van het internet, en heb voor de rest nog niet heel veel tijd gehad om jullie wat te laten weten. Maar vandaag maak ik er tijd voor.

Het liefst wil ik jullie alles laten weten, maar daarvoor moeten jullie toch echt zelf hier komen. Het gebeuren hier namelijk te veel mooie dingen om jullie allemaal te laten weten.

Ik zal beginnen bij het begin. Zoals jullie al op facebook hebben kunnen lezen is mijn reis voorspoedig verlopen. Mijn tweede vliegtuig had ruim een half uur vertraging, maar dit maakte voor mijn aansluiting met de trein niks uit.
Ik kwam aan en kreeg een rondleiding door het grote en mooie gebouw, wat ik nu een half jaar mijn huis mag noemen. Ik slaap op de kamer met twee Amerikanen, Nina en Sarah. Daarnaast bestaat onze DTS-groep uit nog twee Amerikanen, een Zwitser, een Canadees en twee Duitsers. We zijn dus met 9. Dit is een kleine groep, maar ik vind het een fijne grote. Zo leer je iedereen goed kennen en is de groep hechter.

De eerste twee dagen vond ik het best lastig om de hele tijd Engels te praten. Ik ben het niet gewend om de hele dag Engels te praten. Maar het ging best goed. Mijn Engels is beter dan gedacht. De eerste paar dagen voelde ik mij niet echt op mijn gemak. Ik moet altijd even een tijdje aan een groep mensen wennen. 

Sinds dinsdag voel ik me echt helemaal op mijn gemak bij deze mensen. Ben al een paar keer in hard lachen uitgebarsten, dat is een goed teken, niet? 

Deze week was de introductieweek. De echte 'Lectures' (soort van colleges, maar dan informeler) beginnen volgende week pas. Ik ben heel benieuwd naar wat ze ons gaan leren de komende tijd.

Het schema is wel erg vol. Sommige dagen ben je vanaf 's ochtends half 8, tot 's avonds 9 volgepland. Soms een pauze, maar voor de rest ben je bezig. Andere dagen ben je na het eten wel vrij. Ik merk dat ik het fijn vind om zoveel structuur te hebben, maar dat het ook wel heel erg druk is. Je wil daarnaast nog je zelf tijd hebben met God, tijd nemen voor de mensen in Nederland en ook nog tijd hebben om de mensen hier beter te leren kennen.

Timemanagement is in Nederland al niet mijn sterkste punt, en hier in Schotland is dat niet verandert. Dus dat is iets wat ik wel echt moet gaan leren. Ik wil heel graag nog meer van het lang zien, maar ik denk dat ik daar nog even mee moet wachten. Ik moet ook onthouden dat ik hier nog wel een paar maanden zit, dus dat ik nog wel tijd heb om leuke dingen te gaan doen.

Ik vind het lastig om jullie via de blog te laten weten wat God mij allemaal leert, dus als je dat wil weten, dan moet je me het maar persoonlijk vragen. Een ding wat mij van gister bij is gebleven is: Train, not Try. Je moet oefenen, je kan het niet direct even goed als een professional. En dat is ook niet erg, fouten maken mag. Dat is een heel fijn idee!

Wat mij heel erg opvalt aan de groep hier, en aan alle andere mensen die hier bij YWAM werken, is dat iedereen interesse in elkaar toont. Iedereen geeft om elkaar. Dit had ik thuis en in Nijmegen ook wel, maar hier lijkt het nog wat meer. Je bent echt een grote liefhebbende familie geworden. Ik ben blij dat ik voor een half jaar deel mag zijn van deze familie.

Ik hoop dat jullie een goede tijd hebben daar en dat ik snel een keer van jullie hoor.
Fijne week allemaal!

Gebedspunten:

• Zouden jullie willen bidden voor Sarah? Zij heeft het idee dat God haar roept om weer naar huis te gaan, dus zij gaat morgenochtend op het vliegtuig terug naar the States. 
• Willen jullie bidden voor mijn timemanagement? Ik vind het heel lastig om keuzes te moeten maken.
• Zouden jullie willen bidden voor mijn DTSgroep. Dat we volgende week nog meer naar elkaar toe mogen groeien.