Part of one big family

De titel beschrijft heel goed hoe ik me sinds deze week voel: part of one big family. Zoals jullie op de foto's kunnen zijn is het een groot gebouw waar ik in woon. Naast alle DTS-trainees zijn er nog veel meer mensen die in dit pand wonen. Mensen die van alles voor ons regelen, als de keuken, het eten, de schoonmaak, de administratie en nog veel meer. We eten met z'n alle in onze grote dinerroom, we loungen met elkaar in the Arran lounge, zien elkaar in de gang, of we zien elkaar in de computerroom. Je deelt een huis met elkaar. Als je hier nieuw bijkomt word je echt opgenomen in de groep. Mensen tonen interesse in je, ze willen weten hoe het met je gaat en hoe je over iets denkt.

En het voelt geweldig! Ik kom natuurlijk uit een redelijk groot gezin, met 7 mensen in een huis. Maar z'n grote familie als dit ben ik niet gewend. Ik had dan ook niet gedacht dat ik het fijn zou vinden. Ik dacht dat ik het verschrikkelijk zou vinden om nooit een moment echt alleen te zijn, afgezien van op de w.c. Maar ik geniet. Ik voel me echt opgenomen in de Seamillfamilie. Ik vind het heerlijk dat er altijd wel iemand is waar je je struggles mee kan delen, of de mooie momenten. Ik houd van het communityleven!

In mijn vorige blog schreef ik dat timemanagement een lastig iets vind. En ik begin het steeds meer te leren. Ik begin bijna te denken dat ik gewoon 'Nee' kan zeggen. Nooit geweten dat dat zo'n fijn woord kan zijn.

Ik begin hier steeds meer te leren om mijn zorgen aan God te geven. Ik ben, zoals de meeste van jullie wel weten iemand die zich gauw zorgen maakt om iets en daar heel erg mee kan blijven zitten. Maar ik leer het om het los te laten. Dat is zo'n heerlijk gevoel, rust hebben met de situatie zoals de situatie is! Zo heb ik meer ruimte over om leuke dingen te doen.

Elke vrijdagmiddag gaan we op plaatselijke outreach. Er is nog niet echt iets wat we kunnen doen in het dorp West Kilbride (Seamill is een gedeelte van het dorp West Kilbride). Daarom zijn de nu twee vrijdagen achter elkaar de straat op gegaan. We hebben mensen aangesproken en gevraagd wat zij missen in West Kilbride. En wat zij denken wat West Kilbride nodig heeft. Het is heel erg fijn om op deze manier (korte) gesprekken te hebben met mensen uit het dorp waarin je woont. Hier komen soms ook hele verrassende en soms erg persoonlijke gesprekken uit voort. 

Het is trouwens bekend waar mijn midtermoutreach heen gaat! Eind maart ga ik twee weken naar Carlisle op outreach. Ik ben echt heel erg blij met de groep met wie ik er heen ga. Dat zijn 4 superlieve en vrolijke meiden. Wat we daar precies gaan doen is nog niet duidelijk, maar dat zal ik jullie laten weten.

Elke week heeft een thema. De eerste echte lectureweek ging over de natuur en het karakter van God. De tweede week ging over de zonde en het kruis. De eerste week was een week met veel eyeopeners. Ik begin eindelijk de drie-eenheid een heel klein beetje te snappen. Als jullie hier meer over willen horen, stuur me een berichtje.

De tweede week klinkt als een heel heftig thema, waar veel veroordelende gesprekken uit voort kunnen vloeien. Maar dit was het totaal niet. We hebben niet gekeken naar het feit dat we zondige mensen waren. Maar we hebben juist gekeken naar waarom we doen zoals we doen. En waarom we iets anders zouden willen doen. Het was echt heel interessant!

Ik leer heel veel van de mensen om me heen en van de goede gesprekken die ik heb. Het liefst zou ik jullie alles willen leren wat ik nu leer. Maar ik denk dat ik daarvoor het beste kan wachten tot ik weer terug ben!

Ik zou jullie willen vragen of jullie God willen danken voor de mooie tijd hier.
Een goede tijd daar in Nederland, of waar je dit ook leest!