Cyprus

Hallo vrienden,

Daar ben ik weer, zittend in de oude vertrouwde computerkamer op de Seamillbase. Het voelt goed om weer 'thuis' te zijn.
Over een maand kom ik alweer richting Nederland. Aan de ene kant heb ik zin om weer mijn vertrouwde leven op te pakken en mijn vrienden en familie weer te zien. Maar aan de andere kant wil ik nog lang niet dat mijn DTS voorbij is. Ik ben zo veel aan het leren en aan het groeien. Ook zijn de mensen hier zulke goede vrienden geworden dat ik nog niet bij ze weg wil. Maar we zien vanzelf wel hoe het gaat worden over een maand. Ik geniet hier nu nog van de tijd die ik hier heb.

Zal ik jullie maar wat meer vertellen over mijn outreach? Het is lastig om alle dingen die ik heb meegemaakt tijdens deze 2 maanden op te schrijven, maar ik zal mijn best doen. Zoals de meeste van jullie zullen weten was mijn outreach 4 weken in Cyprus en daarna 3 weken in Barcelona (Spanje). In deze blog zal ik me vooral richten op mijn tijd in Cyprus. Later zal ik een blog plaatsen over mijn tijd in Spanje

Het grote avontuur begon op zondag 10 Mei. We namen het vliegtuig naar Cyprus. Daar aangekomen waren 7 van de 11 backpacks kwijt, waaronder de mijne. Ik raakte toen toch wel een klein beetje in paniek. Al je spullen, weg, aan het begin van je outreach. Dat is toch niet echt een goed vooruitzicht. Gelukkig bleken onze spullen ergens achter een deur te staan en was iemand ze vergeten naar buiten te brengen. Gelukkig maar. We kwamen buiten het vliegveld waar de zon ons al aan het opwachten was. De 4 weken in Cyprus was de gemiddelde temperatuur 26 graden. 

We kwamen aan in het apartementencomplex waar we de volgende 4 weken zouden verblijven. We hadden 3 apartementen tot onze beschikking. Mijn apartement deelde ik met 3 anderen. Wij hadden de grootste woonkamer, dus deze gebruikten we om samen te eten, te zingen, te bidden en te ontspannen. Dat was soms best vermoeiend. Er waren altijd mensen in ons apartement. Gelukkig kon ik soms in een ander apartement zitten als ik even rust wilde hebben. 

De eerste week (10-17 mei) was vooral een voorbereidingsweek. We hebben een inleiding gehad op Cyprus, meer te horen gekregen over het land en over de ministries waarmee we gingen werken. Daarnaast hebben we voor het land gebeden. Elke dinsdagavond was een studentenavond. Er zijn een aantal studenten uit Afrika die de kans hebben om in Cyprus te gaan studeren. Op de dinsdagavond was er een samenkomst voor de christelijke studenten uit Afrika. Daar hebben wij elke week bij geholpen. De eerste week was het vooral kennis maken. Het is zo mooi om hun passie voor God te zien. Dat stak mij heel erg aan! Daarnaast hebben we met praktische dingen geholpen, zoals schilderen van een muur (waardoor een aantal van mijn kleren blijvend wit is geworden). Daarnaast heb ik tijd doorgebracht met koffie, heerlijk eten en gezelligheid met mijn mede-DTSers.

De tweede week (18-24 mei) was een week waarin ik veel over mezelf heb geleerd. Op maandag had ik een goed gesprek met mijn leider Caitlyn. Ik kwam erachter dat ik me in de eerste week van outreach erg verantwoordelijk voelde dat alles goed ging in de groep. We hadden het erover dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn groep. Dat was heel erg goed om achter te komen. Het voelde alsof er een last van me afviel. Voor mij was het heel belangrijk om dit uit te vinden aan het begin van outreach. Ik merkte dat ik het na dit gesprek steeds beter heb los kunnen maken. En nu ik zo terug kijk heb ik me in Barcelona helemaal niet zo vaak verantwoordelijkheid gevoeld. 

Naast de ministries waarmee we hebben gewerkt (de studentengroep op dinsdagavond, helpen als vrijwilligers in een café en helpen in een engels klas) hebben we veel gedaan aan evangelisaties. Dat houdt in dat we de straat op gingen en daar met mensen gingen praten. Niet om ze te bekeren, maar om ze lief te hebben. Natuurlijk was het ook de bedoeling om over God te vertellen, maar alleen zodat zij zelf de keuze kunnen maken. Want hoe kan je een keuze maken voor of tegen God, als je niets weet over het evangelie. Hiermee zijn we begonnen in de tweede week. Ik heb in mijn hele outreach tijd zoveel goede gesprekken gehad met mensen op straat. Zoveel mensen zijn geïnteresseerd in wat wij geloven. We hebben ook voor veel mensen op straat mogen bidden. We konden bidden voor rust, voor mensen die een hele moeilijke tijd hadden. Of we konden bidden voor  genezing van o.a. rugpijn. Het is zo mooi om te zien wat God allemaal doet.

Wat voor mij heel lastig was tijdens het evangeliseren, was het uitstappen. Ik ben niet iemand die van nature op mensen afstapt. Het was voor mij, zelfs op het einde van outreach lastig om op mensen af te stappen. Maar God weet dat. Er zijn heel veel mensen die op mij af stapten en met mij een gesprek begonnen. Het was heel mooi om te zien hoe God deze mensen op mijn pad bracht. 

Weer terug naar de tweede week. Op dinsdagavond hadden we de studentenavond, waarin ik weer heel veel heb geleerd van hun enthousiasme voor God. Zij zien God werken in hun dagelijkse leven en ze zijn hem zo dankbaar. Ik werd heel enthousiast van hun verhalen. 

Op woensdag was het tijd voor de Engels klas. Elke week gingen er 4 van onze groep naar de Engels klas. De tweede woensdag was het mijn beurt. Ik hielp in de beginnersklas. Het is een Engelsklas voor volwassenen die graag (beter) Engels willen leren. Ik was weer even terug in groep 8 van de basisschool. Dat was leuk.
Vrijdagavond gingen we als groep uiteten om elkaar te 'vieren'. We hebben genoten van heerlijk grieks eten en dingen over elkaar gezegd die we waarderen in de ander. Dit was heel waardevol voor ons als groep. 

De zaterdag gebeurde iets bijzonders. Tijdens het leidersoverleg had God tot onze leiders gesproken. God had een uitnodiging voor onze groep om niet een goede outreach te hebben, maar een geweldige. Het schema zou de deur uitgaan, en we zouden elke ochtend aan God vragen wat Hij wilde wat we zouden doen. Het was een ongelofelijke goede tijd, waarin we als groep heel dicht tot God en elkaar kwamen.

Ik merkte een verschil in mezelf. Ik focuste me meer op God en minder om alle dingen eromheen. God had meer ruimte in mij. Ik merkte dat ik de weken ervoor heel veel irritaties had en deze irritaties gaf ik nu geen ruimte meer. Dat is niet wie ik hoor te zijn. 

In deze tweede week ben ik lekker naar het strand geweest en heb ik daarnaast heel veel met kleine kinderen gespeeld. Zelfs als je de taal van een kind niet kan spreken kan je zoveel lol hebben. Wat zijn kleine kinderen toch heerlijk!

In de derde week (25-31 mei) heb ik meer op God leren vertrouwen. Op maandag voelde ik me niet lekker en wilde ik graag in bed blijven liggen. Ik vroeg God wat ik moest doen. Ik had het idee dat Hij tegen mij zei: 'Trust me and go'. Dat heb ik gedaan en God heeft laten zien dat ik Hem kan vertrouwen. Aan het einde van de dag heb ik een met chocolade gevulde donut gegeten. Dan gaat het weer goed met je, of niet? 

Op woensdag had ik een bijzonder gesprek. We kwamen 2 Jehova's getuigen tegen. Daar zijn Claudia en ik mee gaan praten. We hadden niet heel veel zin in een discussie, want we weten dat deze 2 dames meer in de bijbel weten te vinden dan wij. We hadden een goed gesprek over wat wij geloven en wat zij geloven. Toen kwam er een jongen uit Letland bijstaan. Hij was een protestante christen en hij was wel uit op een discussie. De sfeer veranderde vrijwel direct van een onstappennen sfeer naar een aardig agressieve sfeer. Dat maakte het vrij ongemakkelijk voor ons. Toen de jongen lichtelijk geïrriteerd het gesprek verliet hebben we de 2 dames nog kunnen vertellen dat het geloof volgens ons gaat over liefde. God houdt van mij, God houdt van de mensen om mij heen. Daar gaat het om voor mij. Daarna ontmoeten we Veli, die ons uitnodigde voor een lunch op vrijdag. Claudia, Timm en ik zijn daar vrijdag heen gegaan. Deze ontmoeting zal ik een eigen blog geven, want het is een heel goed verhaal!

Ook in de derde week heb ik veel met jonge kinderen gespeeld. Ik geniet er heel erg van om lekker met de kinderen rond te rennen en proberen uit te vogelen wat ze tegen me willen zeggen. Soms is het best lastig om je aandacht te verdelen tussen al die kinderen die aandacht van je willen. 

Donderdag 28 mei gingen we naar een optreden van een Afrikaans gospelkoor. Dit was zo geweldig! Ze konden onwijs goed zingen! Ze waren ook heel erg enthousiast voor God en dat maakte mij ook heel erg enthousiast. Ik heb er echt onwijs van genoten. 

Ik ben er tijdens de derde week achtergekomen dat ik heel veel houd van bidden en van gebedswandelingen. Dit is een wandeling die je doet, alleen of met anderen, waarin je bid voor het gebied waarin je loopt en voor de dingen die je tegenkomt. Ik heb echt het gevoel dat God iets verandert in de sfeer als we daar bidden. 
Er waren in het gebied waar we woonden een aantal winkels met galajurken. Nina en ik zijn daar heen geweest en hebben daar supermooie jurken gepast. Het is dat ik geen geld had voor een jurk en geen ruimte in mijn tas. Anders had ik er minstens twee gekocht. Het was zo gezellig, samen met Nina. 

Toen was het alweer de laatste week in Cyprus, de vierde week (1-7 juni). Dit was onder andere een week van afscheid nemen. Ik had een aantal vrienden gemaakt met de mensen die ik ontmoet had in Cyprus. Het is heel lastig om daar dan weer afscheid van te nemen. Want de kans dat je iemand nog een keer ziet is gewoon niet zo groot. Daarnaast was het ook een week van focussen op God. Elke ochtend namen we als groep de tijd om ons te focussen op God. Dat was heel erg mooi en fijn, om dat samen als groep te doen. We moesten wel heel vroeg opstaan, we begonnen om half 8. Maar dat was het wel waard. 

Maandagavond zijn we de promenade opgegaan. Daar waren heel veel stands. Een daarvan was een stand van Freedomdolls. Dat is een organisatie die werkt met slachtoffers van mensenhandel en prostitutie. Deze vrouwen krijgen de mogelijkheid om poppen te maken. Deze worden dan verkocht om geld op te halen voor de organisatie. Kijk voor meer informatie op: http://www.freedom-dolls.com/. We hebben echt een heel goed gesprek met deze vrouw gehad. Jullie horen hier vast nog wel meer over van mij. Anna, ik en deze vrouw waren zo vol van passie voor mensen en specifiek de slachtoffers van mensenhandel en prostitutie. Dat maakte het gesprek heel erg goed.

Op dinsdagavond hadden we samen met de studentengroep een avond voorbereid voor mensen die we ontmoetten op straat en de mensen uit de kerk. We hadden worship, getuigenissen en een kort verhaal met een boodschap. Daarnaast hadden de Afrikaanse studenten samen met ons een koor gevormd en we hadden samen een lied ingestudeerd. Ik heb zo erg van deze avond genoten. Aan het einde hebben de Afrikaanse studenten liederen gezongen en hebben we gedanst in de Afrikaanse stijl. Ik heb daar zo erg van genoten. Veel mensen gingen los en genoten van God en de goede sfeer. In 1 woord: Wauw!

De donderdag in de laatste week in Cyprus is mijn telefoon kapot gegaan. Gelukkig wist ik dat ik nog geld had en het was eigenlijk ook wel rustig zonder telefoon. Stefanie is echt heel erg lief. Ze liet mij haar telefoon gebruiken als ik dat nodig had. Dat was heel erg fijn. 

Zondagochtend verlieten we ons gebouw om 3 uur in de ochtend voor ons nieuwe avontuur: Spanje.

Over dit avontuur horen jullie later meer. Als je meer wil horen over een bepaald onderwerp: vraag me.